نوروز باستانی در حال آمدن است و ما ساکنین خلیج فارس به رسم هر سال، میزبان هزاران هموطن از تمامی نقاط کشور خواهیم بود. مطمئناً بسیاری از آنها برای دیدن جزیره شگفت انگیز و تاریخی هرمز برنامه ای تدارک دیده اند.
این پری لمیده بر پهنه لجّه آبی نقشه جغرافیای ایران ما؛ چونان مادر میهن؛ گیسوانش را به رقص می‌آورد و جامه حریر بی رنگ تنش دریای چشمان هر وطن دوستی را به موج می آورد و می‌گوید بر این خطه چه خطرها گذشته و نگاشته شده است.
«سعیدمحمد»، مشاور رییس‌جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد کشور به همراه «افشار فتح‌الهی»، رییس هیات مدیره و مدیرعامل سازمان منطقه آزاد قشم چند روز پیش در سفر به جزیره هرمز و شهرستان بشاگرد در جریان مشکلات مردم این مناطق در حوزه های مختلف اقتصادی، کارآفرینی و اشتغال قرار گرفتند.
قلعه پرتغالی‌ها در جزیره هرمز، مردادماه سال گذشته خبرساز شد. انتشار تصاویری از قبل و بعد مرمت (!) این بنا، در فضای مجازی واکنش‌های منفی بسیاری را به دنبال داشت. درنتیجه این واکنش‌ها، مرمت قلعه متوقف شد. پس از توقفی چندماهه، مرمت قلعه پرتغالی‌ها در اواخر شهریورماه ۹۹ دوباره از سرگرفته شد.
صورت‌ها همه ماسک‌پوش و دست‌ها پلاستیکی بود. تفاوت آدم‌ها را فقط از نوع ماسک و دستکش‌های‌شان می‌شد فهمید. دستکش‌های پلاستیکی شفاف که برای هر دستی گشاد بود. دستکش‌های صدفی‌رنگ که باپوست دست یکی می‌شد. دستکش‌های لاتکس آبی و کرم‌رنگ. ماسک‌های پارچه‌ای، فیلتردار، معمولی. بوی الکل و مواد ضدعفونی‌کننده فضا را پرکرده بود. زنی با یک پلاستیک پر از ماسک، جلوی دو کودک ایستاده بود و ضمن یادآوری نکات بهداشتی، صورت‌های‌شان را با ماسک می‌پوشاند. همه با چیزی می‌جنگیدند که هرجایی بود اما هیچ‌جا نمی‌شد دیدش. اشیا، سطوح و حتی عزیزترین کسان آدم هم دشمنی بالقوه به شمار می‌آمدند. آدم‌ها به هم نزدیک نمی‌شدند، حتی به عزیزترین‌های‌شان. هم‌بستگی و محبتشان را با دوری کردن از هم نشان می‌دادند.
مردادماه امسال رسانه‌ها از ممنوعیت خروج خاک هرمز خبر دادند. متن خبر واضح و شفاف بود و جای بحث و اختلافی باقی نگذاشت. «برداشت خاک از سوی گردشگران، اداره بنادر و بومیان جزیره ممنوع است و درصورت مشاهده با آن برخورد می‌شود».